Nasıl başlayacağımı bilmiyorum...Belki neden yazdığımıda... Hayatta bazen çok kötü şeylerle karşılaşıyoruz. Belki de içinde bulunduğumuz süre zarfında bize çok kötüymüş gibi geliyor. Kim bilir... İnsanlar çok tuhaf. Bazen hayatınızın her şeyi iken sonra gözünde hiç bir değeri olmayan bir insana dönüşebiliyor. İnsanları tanımak,güvenmek çok zor. Neden yalan söylerler ki,neden umut verip çekip giderler ki... Çok iyi tanıdığın sandığın aslında hiç tanıyamadığındır. Düşünün,darbe yediğiniz ilk kişi kimdir? En yakınınız sandığınız,en iyi tanıdığınız sandığınız kişi değil midir? Belkide herkesle aramızda incede olsa bir duvar olmadır. Ama yapamıyoruz işte sorunda bu. Yapamayız da zaten. Bazen hayata bile küseriz,içimizden yaşamak gelmez... Yanlış,çok yanlış. Kendimizden değerlisi yok. Belki bu çok bencilce ama öyle. Tabii, gerekirse uğruna canını bile verebileceğin kişiler olur hayatta ama o kişiler büyük bir itinayla seçilmiş kişilerdir. Buna değmeyen bir kişiyse zamanla gerçek yüzünü gösterir zaten.
Belki de herkesi kendimiz gibi sandığımız içindir. Öyle olmadığını öğrenince sonuç hazin son. Ama hiç bir zaman zayıf durmamalıyız,ağlamamalıyız. Ağlarsak daha fazla üzerler. Belki de tek yapmamız gereken umursamamak yada kendi yolumuza bakmak. Emin olun ki bu seçenekler değmeyen kişiler için kendimizi yıpratmaktan daha iyi...
